Mój przyjaciel

Piszesz? Malujesz? Projektujesz statki kosmiczne? Tutaj możesz się podzielić swoimi doświadczeniami.

Moderators: Olka, Hotaru, Hotori, Hypatia

Post Reply
User avatar
Hotaru
Fan...atyk
Posts: 1081
Joined: Sat Jul 12, 2003 7:58 pm
Location: Krasnalogród ;p
Contact:

Mój przyjaciel

Post by Hotaru » Wed Sep 21, 2005 11:38 am

Image
Obrazek jest dziełem _liz.

Mój przyjaciel
Autor: Hotaru
Opowiadanie jednoczęściowe.
Streszczenie: ‘wycięte’ sceny z TEOTW. Opowiadanie w pierwszej narracji: Kyle.
Uwagi: tak, możecie spytać psychiatry, czy dostałam świra na punkcie tego odcinka. Albo oszczędzę wam wydatków na wizytę i napiszę: tak.
Za napisanie opowiadania możecie winić _liz i nasze smsowanie w autobusach. Chciała opowiadanie Liz/Kyle, ja chciałam coś ‘innego’ i z TEOTW. I tak wyszło...

0/80 - czy wiecie co to jest? Liczba komentarzy przez liczbę wyświetleń :? ostatniego jednoczęściowego opowiadania. I to dreamerka!



Nie znałem długo babci Liz, ale nawet te krótkie chwile kilka miesięcy temu przekonały mnie, że to niezmiernie mądra kobieta. Być może nawet za mądra dla otaczających ją ludzi. Dla mnie. Dla Parkerów. Dla Liz.

Przyznaję, zgodziłem się pomóc Liz bez nawet zastanawiania się. Tak robią przyjaciele. Ale też przyjaciele nie wysyłają ciebie prosto na ścieżkę samodestrukcji. A nią kroczy Liz.

Dlaczego jednak zgodziłem się na ten szalony plan? Pomoc nie oznacza automatycznie, że to będzie najlepsze rozwiązanie dla osoby, o którą się troszczymy. O nie. Zamiast tego podekscytowany wizją dokopania Evansowi, zgodziłem się pospiesznie i bez jakiejkolwiek myśli o tym jak ten zwariowany plan zrani Liz. Raniąc tych, których kocha ona, ranię ją samą. Być może nawet boleśniej.

Nie dbam o to, dlaczego postanowiła to zrobić. Bo to tak naprawdę nie jest jej decyzja, tylko Maxa. Nie obwiniam go. Stwierdzam fakty. Tropi Liz od kiedy tylko wróciła z Florydy. Wodzi za nią wzrokiem, śle kwiaty, śpiewa serenady. To nic złego. Sam bym tak zrobił, gdybym miał chociaż cień nadziei, że wywołam chociaż fragment uśmiechu, jaki ma dla Maxa... Ale czy Liz teraz naprawdę potrzebuje pluszaków i kwiatów, w tej sytuacji?

On ma żonę. Śliczną, pełną życia żonę, która wcale nie uważa tego, co Max głosi wobec Liz. Żadna z nich nie zasługuje na to wszystko. I zamiast kwiatów, Max powinien przynieść Liz ostateczne rozwiązanie tej sytuacji, nie puste deklaracje. Niestety, wydaje się, ze każdy dzień przynosi coraz większego pata. I nawet jeśli białe róże wywołają szczęśliwy uśmiech na twarzy Liz, jak długo będzie on trwał wobec faktu, że istnieje Ona - ta trzecia, Tess? Max może zaprzeczać do śmierci, iż pomiędzy nimi nie ma czegokolwiek, lecz wszyscy dobrze wiemy, że ma swoją obcą stronę. Ta ludzka, kocha i pragnie Liz. Ta obca ciągnie go do Tess. To jeszcze nie uczucie, ledwie cień fascynacji. Ale Liz będzie wiedziała, psiakrew, musi wiedzieć, iż prędzej lub później będą kłopoty. Tak samo jak ja wiedziałem. Facet wie, kiedy jego dziewczyna myśli o kimś innym. Dlaczego więc kobiety, zazwyczaj mające intuicję jak z piekła rodem, nie miałyby tego wiedzieć?

Stopy same kierują się w stronę parku. Noc nie jest najlepszą porą na wędrówki po mieście, ale tata jest tutaj takim postrachem, że nic mi nie grozi. A wierzcie mi, teraz zaczepki nie szukam.

Przystaję. Nie, nie zdumiony, zaintrygowany czy zszokowany. Przystaję wściekły.

Wygląda na to, że cień był większy niż ktokolwiek przypuszczał. On spogląda na nią z zupełnie nowym zainteresowaniem, zapewne wdzięczny dla poparcia i współczucia. O tak. Zawsze był tego spragniony.

Zaraz zwymiotuję.

Odwracam się na pięcie i szybkim krokiem zmierzam do Crashdown. Liczę budynki, płyty chodnika, te całe i te popękane, latarnie uliczne. Wszystko co się da. To głupie, ale coś w tym jest. Liz miała rację. Planowanie i liczenie zajmuje twój umysł. Nie myślisz o bólu i problemach. Nie odczuwasz tej dzikiej wściekłości czy gwałtownej potrzeby oddania ciosu, zranienia innych.

Teraz już wiem, jak Liz zdołała wytrzymać ostatni rok w środku obcego chaosu.

To i tak sprowadza mnie do sedna problemu. Popchnąłem Liz na ścieżkę samodestrukcji. Wbrew logice i okolicznościom, Liz kocha Maxa. Tym dorosłym uczuciem, nie nastoletnim.

Czasem jestem większym kretynem niż Evans. Zamiast zgadzać się na ten plan, powinienem pójść do Maxa, sprać go na kwaśne jabłko i zażądać od niego uporządkowania wszystkiego. Mój błąd. I moja przyjaciółka przez to cierpi.

Już chcę wejść na pierwsze stopnie drabinki, kiedy słyszę męski głos. Dobiega z balkonu Liz. Brzmi strasznie jak głos Maxa. Ale obcy król leczy teraz swoje złamane serce, nieprawdaż? Więc albo mam przywidzenia, albo...

„Widziałem cię z Kyle’m. Będzie świetnym facetem. Może byłoby dla ciebie lepiej, gdybyś była z człowiekiem.”

„Nie rozumiesz kim jesteś dla mnie... kim zawsze będzie? Jesteś miłością mojego życia. Nie będzie nikogo takiego jak ty. Nie będzie innego ciebie.”

Cos ściska mnie w gardle. Ale Liz, Liz brzmi jak rozbita porcelanowa lalka. Porównanie idiotyczne, ale kiedy cos dotyczy serca, rozum zazwyczaj się wyłącza. Jak na automacie...
Znikam ponownie w cieniach ulic. Może nie chcę wiedzieć, dlaczego to był głos Maxa. Może nie chcę sprawdzić, dlaczego dopiero co widziałem biedaka z Tess u ramienia. Może nie chcę wiedzieć, dlaczego Liz wymyśliła cały ten szalony plan. Na pewno miała ważne powody.

‘Ważne’. To śmierdzi na mile obcymi i wytraca mnie z oszołomienia. Znów zawracam. Znów idę w kierunku mieszkania Parkerów.

Cokolwiek ważnego stało za tym planem, było ważniejsze dla Maxa niż miłość jego życia. I Liz postąpiła zgodnie z jego wolą, ponieważ on był dla niej najważniejszy.

Jednak to, że straciła miłość swojego życia, nie znaczy, że musi stracić przyjaciół. Prawdziwi przyjaciele nie odwracają się od ciebie, ot tak. Przyjaciół stawiasz nad własne problemy, własną wygodę i nie używasz ich do zemsty na rywalu. To jest definicja przyjaźni.

Powoli wspinam się po drabince. Patrzę na Liz, drobną, drżącą, ze śladem rozgoryczenia i ogromnej straty w oczach. Chcę podbiec do niej, potrząsnąć nią i wydostać z niej, co ten osioł na niej wymusił... ale tego nie zrobię.

Liz potrzebuje przyjaciela. Teraz. I cokolwiek innego jeszcze chodzi po mojej głowie, musiało poczekać. Na lepsze czasy. Na innego przyjaciela.

Koniec
Image

User avatar
onar-ek
Pleciuga
Posts: 887
Joined: Mon Aug 30, 2004 4:40 pm
Location: Białystok
Contact:

Post by onar-ek » Wed Sep 21, 2005 11:55 am

Podoba mi sie ten fic a to dlatego, ze jest z punktu widzenia Kylea a ja uwielbiam faceta! Jest jedna z moich ulubionych postaci z Roswell. Zawsze podobaly mi sie opowiadania w ktorych Kyle jest dobrym przyacielem. Tak samo jak w Roswell. Na przyklad w DDIO Kat czy tez w FN Hotaru... Szkoda, ze ta postac nieczestwo wplata sie do opowiadan a jak juz sie to robi prawi o nim nie slychac. Krotkie to opowiadanie H., ale fajniutki i podoba mi sie. Czekam na kolejne :wink:

Tia z komantarzami zauwazylam... Fajnie jest czytac i nic nie pisac a potem dostaja Ci ktorzy pisza caly czas tylko za malo np :roll:

User avatar
Primek1
Starszy nowicjusz
Posts: 155
Joined: Mon Jul 11, 2005 10:20 pm
Location: Z KrAiNy CiEnIa :D :P
Contact:

Post by Primek1 » Wed Sep 21, 2005 10:46 pm

Przeczytałem i stwierdzam z satysfakcją, że mi się podoba. Jest fajne i wogóle takie... OK.. Z reguły nie lubię jednoczęściowych opowiadań, ale te mi się podoba. Thanks Hotaru!

Aggie
Gość
Posts: 20
Joined: Tue Aug 16, 2005 3:19 am

Post by Aggie » Wed Sep 21, 2005 11:53 pm

Krociutkie ale jakze milutkie :D .

Uwielbiam Kyle'a, dobry z niego facet. szkoda ze i w serialu i w wiekszosci ff jest czesto traktowany po macoszemu. milo jest przeczytac cos gdzie on jest narratorem.

a dreamerkow raczej nie czytam chyba ze jest to future-fic, i opowiada bardziej o dzieciach niz rodzicach.

Chavah
Gość
Posts: 18
Joined: Tue Apr 12, 2005 10:50 pm

Post by Chavah » Thu Sep 22, 2005 2:31 pm

Zawsze byłam ciekawa podczas oglądania serialu, co mogliby robić drugorzędni bohaterowie, gdy akurat Liz i Max przechodzili kolejną ze swoich neverendingujących się tragedii. Kyle i Alex to były zdecydowanie dwie najbardziej pomijane postaci, wykorzystywane tylko jako didaskalia do kluczowych scen.

Nigdy mi się to nie podobało :? więc po pierwsze: dzięki Ci Hotaru za ten drobny rzut okiem na wysłużonego, ciut opuszczonego (czy też pozostawionego za wieczynymi kulisami) Kyle'a :D

Taka wizja młodego Valentiego, który był niemym obserwatorem i 'niewidzącym uchem' bardzo mi odpowiada. Zawsze miałam go za człowieka bardziej zrównoważonego niż impulsywnego w sposób głupi, ale też niewyzbytego swojego specyficznego humorku (co jest odczuwalne w Twoim oposku w niezwykły dla mnie sposób) :) On jako przyjaciel Liz, który potrafił zauważyć, co się wokół niej działo - przekonuje mnie do siebie i gdyby miały być dokręcone z nim sceny - takiego, jakiego wykreowałaś chciałabym widzieć :wink:

I wreszcie, pomijając całą fabularną sferę - bardzo ładna wykładnia przyjaźni :)

User avatar
Lizziett
Fan
Posts: 1000
Joined: Mon Aug 25, 2003 11:48 pm
Location: Kraków

Post by Lizziett » Wed Sep 28, 2005 4:50 pm

Streszczenie: ‘wycięte’ sceny z TEOTW. Opowiadanie w pierwszej narracji: Kyle.
Uwagi: tak, możecie spytać psychiatry, czy dostałam świra na punkcie tego odcinka.
Hotaru chyba znalazłam coś co powinno ci się spodobać...w każdym razie od razu pomyslałam o tobie :lol:

Image
"I know who you are. I can see you. You're swearing now that someday you'll destroy me. Far better women than you have sworn to do the same. Go look for them now." (Atia)

""You...have...a rotten soul" (Cleopatra)

Post Reply

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 22 guests